1960'ların sonuna doğru birbirini etkileyen parçacık sistemi olasılık teorisinin bir dalı olarak gelişmeye başladı ve ilerleyen bir alan durumuna geldi.

Çeşitli doğa olaylarının yaygınlığını incelemek amacıyla Matematiksel ve bilgisayar modelleri kullanılıyor.

Matematikçiler, dama tahtasını kullanarak örneğin, ağaçlar gibi rasgele bir dağılım gösteren parçaların modelini yapar.

Tahtanın ortasındaki her işaretli birim ya da küme ağaçları temsil eder. Bu birimler ya yakılmış, ya yanıyor, ya da zarar görmemiş olur.

Yanan bir birimin, her bir zaman diliminde, yangını dört komşu birimden birine (eğer buradaki birimler daha önce yanmamışsa) sıçratma olasılığı vardır.

Şimdiye kadar bu modeller gerçek yaşamdaki durumlar kadar karmaşık değildir.

Benzer modeller salgın hastalıkların yayılmasına ilişkin olarak da kullanılmaktadır.

 Bu durumda, her birim sağlıklı, hasta ya da bağışıklığı olan bir kişiyi temsil eder.

 Matematikçiler değişik olasılık derecelerini ve bunların bilgisayar modellerinde nasıl geliştirileceğini araştırmaktadır.

Karmaşık bilgiler, Matematiksel modellerle işlenebildiği ölçüde, bu çalışmaların sonuçları ve tahminleri belirli doğa olaylarının kavranmasında ve denetlenmesinde önemli bir rol oynayacaktır.